Ostatnie informacje o jej występowaniu na tym obszarze pochodzą z lat 30. XX wieku.

Pluskwica europejska (Cimicifuga europaea) to rzadka roślina, która w Polce występuje głównie w pasie wyżyn południowych oraz w dorzeczu dolnej Wisły i na Pojezierzu Mazurskim. Tym bardziej cieszy fakt, że jej stanowisko znajduje się na terenie Nadleśnictwa Złotów. Pluskwica dorasta do 1,5 metra wysokości tworząc duże kępy, a swoją nazwę zawdzięcza zapachowi przypominającemu zapach pluskiew. Kwitnie w lipcu i sierpniu, owocem jest omszony mieszek z krótkim haczykiem, za pomocą którego przyczepia się do sierści zwierząt umożliwiając w ten sposób rozsiewanie. Jest to tzw. zoochoria.

Odnalezione stanowisko pluskwicy znajduje się w dolinie rzeki Łobżonki. Jest to najbardziej na zachód wysunięte stanowisko pluskwicy europejskiej w Polsce – komentuje Rafał Ruta z Uniwersytetu Wrocławskiego.

Za czasów kiedy Bory Kujańskie należały do Prus miejsce to  było objęte ochroną jako rezerwat przyrody o nazwie Wielka Wyspa Kwiatów. Niestety po II wojnie światowej rezerwat przestał istnieć, a drzewostan, w którym rosła pluskwica został usunięty. Dziś na nowo odkrywane są walory tego miejsca, a pierwszeństwo ma przyroda przed działaniami gospodarczymi. Rośnie tutaj m. in. lilia złotogłów i wawrzynek wilczełyko. Stanowisko pluskwicy udało się odnaleźć przy okazji pisania obszernego artykułu przez Rafała Rutę. Praca ta znajdzie się w Przeglądzie Przyrodniczym i będzie poświęcona walorom przyrodniczym Borów Kujańskich.