Jak to się dzieje, że na mapie w Banku Danych o Lasach pojawia się nowa ścieżka rowerowa, szlak turystyczny, zbiornik retencyjny, obszar cenny przyrodniczo lub kulturowo i objęty ochroną, powierzchnia, gdzie zostały ścięte drzewa i będzie przygotowana do sadzenia lasu, a także informacja o miejscu gdzie spłonął las?
To wynik ciężkiej pracy osób, które godzinami siedzą przed komputerem i przesuwają punkty, linie,
a nawet całe poligony (powierzchnie) w odpowiednie miejsce.
Ludzie, którzy zajmują się leśną mapą numeryczną (LMN) w nadleśnictwie są najwyższej klasy specjalistami i dbają o to, by informacje na mapie zgadzały się z tym, co znajduje się w terenie. Praca przy nanoszeniu wszystkich danych z terenu jest ogromna, wykonuje się ją przez cały rok, na bieżąco. To ciągła współpraca z powiatowymi ośrodkami dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej oaz innymi instytucjami takimi, jak np. RDOŚ, lecz także ze wszystkimi specjalistami ze swojego nadleśnictwa. Tutaj liczy się znajomość i sprawna obsługa specjalistycznych programów mapowych, precyzja, cierpliwość oraz wiedza na temat wszystkich zmian, które zachodzą w lesie, np. jakie prace zostały wykonane w terenie, jak zmieniły się działki ewidencyjne, czy dokonano zamian gruntów, czy zmieniono przebieg tras turystycznych.    
Praca nad aktualizacją map wymaga ciszy i spokoju, których brakuje w biurze. Dlatego „mapowcy” zbierają się razem i porządkują mapy nadleśnictw, wspierając się nawzajem i dzieląc swoją wiedzą
z innymi. Zwoje kabli, parujące głowy i śmigające po blacie myszki – tak wygląda aktualizacja map nadleśnictw, czyli nanoszenie i sprawdzanie poprawności tych wszystkich zmian, które miały miejsce w nadleśnictwie w roku poprzednim. Po takim tygodniu każdy zdaje mapę do sprawdzenia do Wydziału Zasobów w RDLP. Po zatwierdzeniu mapy, dane są przesyłane do BDL i każdy z nas może być spokojny, że nie zgubi się w lesie, wiedząc, że informacje na mapie są dokładnym odwzorowaniem tego, co jest w terenie.